Вітаю Вас на паэтычнай старонцы Таццяны Дзям'янавай.
Тут Вы можаце пазнаёміцца з маімі вершамі, наведаць блог і пачытаць апошнія творы.
Якія я пішу вершы? Якія пішуцца: тут ёсць і памылкі, і моўныя неахайнасці, і стылістычныя недарэчнасці. Але гэта – маё.
Я – не паэтка, я толькі вучуся. Спадзяюся, што расту і колькасць вершаў-недарэкаў будзе паступова змяншацца.
Рэйтынг катэгорый | Рэйтынг вершаў | ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
Пераклад санета 90 У. Шэкспіра
Не любіш – дык парві са мной цяпер –
Цяпер, калі ўвесь свет мяне знішчае!
І здзейсні гэтым долі злы намер –
Зламіць мяне і кінуць у адчаі.
Але ж не дабівай, калі ўжо боль
З маёй істоты высмакча ўсе сілы!
Няхай імглу не зменіць ранка золь,
Каб з цемры зацягнуць у змрок магілы!
Апошняй кропляй гора мне не стань!
Між многіх страт апошняя – атрута.
Ты лепей сёння сэрца мне парань –
Каб заўтра не было цяжэй пакуты!
Бо ўсё, што потым прыйдзецца стрываць,
Мяне наўрад ці зможа даканаць.
W.Shakespeare, Sonet 90
Then hate me when thou wilt; if ever, now;
Now, while the world is bent my deeds to cross,
Join with the spite of fortune, make me bow,
And do not drop in for an after-loss:
Ah, do not, when my heart hath 'scoped this sorrow,
Come in the rearward of a conquer'd woe;
Give not a windy night a rainy morrow,
To linger out a purposed overthrow.
If thou wilt leave me, do not leave me last,
When other petty griefs have done their spite
But in the onset come; so shall I taste
At first the very worst of fortune's might,
And other strains of woe, which now seem woe,
Compared with loss of thee will not seem so.
Air Zoom Vomero 13var nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Верш выдалены
Рака жыцця у рамках берагоў
па плыні несла лодачку павольна
у акіян.
Але…
Але любоў
шалёным ліўнем хлынула свавольна.
Працяла спрэс, да дна, змяніла курс,
адняла вёслы, знесла на парогі,
уліла так, што лекі – мёд спакус –
звяла ў атруту: «Пі! Так хочуць Богі!»
І асляпіла вочы туманом,
і зацягнула сонейка ў аблокі,
каб у сутонні ззяла ноччу й днём
адно свяціла – вобраз яснавокі.
І закружыла хмелем галаву,
у вір страсцей каварна заманіўшы,
і давяло ілюзію:"Жыву!!!"
да дзіўнай думкі: глупства – плыць, не жыўшы.
Марскім вузлом звязала дзве душы,
каб не маглі расстацца – ці навечна? –
й грымнула громам: “Любіш? Саграшы!”
І нелюбоўю стрэліла сустрэчнай.
Забі…
забіла…
Жыць?
Маланкі стрэл
скрывавіў сэрца, вымучыў, знясіліў
і ўраз пазбавіў веры ў міражы –
ужо не важна –
колькі там пад кілем.
Як боль адолець? Ціха патануць?
Загаласіць, завыць: “Каханне, годзе?!”
Я ледзь плыву. Вакол –
туга і муць.
А берагоў
няма –
вясна, разводдзе.
23.06.2013.Air Force 1 Mid Flyknitvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Зборнік вершаў. Малая пясчынка
ў неабсяжным, дзівосным сусвеце.
А на вокладцы – фота дзяўчынкі –
цуд гарэзлівы ў сонечным леце.
Вусны банцікам. Вішанькі – вочкі.
Броўкі – пёркамі. Погляд пястушкі.
Вецер шэпчацца ў косках дзявочых:
“Гэта ж, пэўна, паэткі дачушка?!
Тая кветка, што ўсмешкай натхняла
і была слухачом самым першым,
калі маці ўначы калыхала
і спявала чароўныя вершы.”
Зацікаўлюся. Кніжку адкрыю.
Дакрануся да кожнай старонкі.
І давераць мне словы жывыя
свет жанчыны – матулі і жонкі.
Кім была, чым жыла, што любіла,
як штодзённасць прымала на плечы,
дзе знайшла лебядзіныя крылы,
каб да сонейка ўзняцца з цямрэчы.
Як таемна люляла напевы,
што сыходзілі святам з нябёсаў,
апявала аблокі, і дрэвы,
і світанкі ў агеньчыках росаў.
Падбірала акорды сугуччаў
і запісвала іх, як умела…
Ды жыццё птушкай раненай з кручы
ў незваротную бездань зляцела…
Дагартаю. Душой. Дачытаю.
Бы дап’ю. Да апошняга слова.
Памяну. Як магу. Тым, што маю.
Зберагу іскры шчасця былога.
Прапаную сасмагламу свету.
Хай гавораць старонкі нямыя!
Хто сказаў, што канаюць паэты?
Не! Яны ў нашых сэрцах – жывыя!
21.01.2011
Nike Hypervenom Phantomvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Зляцеліся зорачкі дзіўнымі птушкамі ў вырай,
падзюбалі неба, паселі праз дзіркі сачыць:
чаму маладзік усміхаецца шырай і шырай,
каго выглядае з-пад коўдры бахматай начы?
Каму да світання спявае імгла калыханку?
Куды накіроўвае ветрык пяшчоту сваю?
І што за яліна расце пры хаціне ля ганка?
І хто і нашто запаліў у акенцах агні?
Усё ім цікава, усё незвычайна хвалюе.
Вось толькі не ведаюць зоркі, што я давідна
на іх цікаванне гляджу і таксама пільную –
а ці не зляціць мне на шчасце ў далоні адна?
10.04.2013Adidasvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Разбілі мару на аскепкі,
Стапталі бруднымі нагамі.
Сказалі, колер надта кепскі,
Не адпаведны моднай гаме.
Абгаварылі змест і форму –
Што мудрагелістыя дужа,
Што не ў фармаце, не па норме,
З такімі можна сесці ў лужу.
Яшчэ “прайшліся” па памеры –
Што ён вялізарны занадта:
Не праціскаецца праз дзверы,
Калі вяртаешся дахаты.
Нат абазвалі тлумнай дрэнню
Настрой рамантыкаў-дурылаў,
Якія ўласным летуценням
Паначаплялі ўпотай крылаў.
З іх кпілі разам, паасобку,
Крытыкавалі жартаўліва
І разважалі нетаропка
Пра мару іншага разліву.
Напрыканцы з нудой на твары
Зляпілі новыя марэнні.
Уверх падкінулі… Ды мары
Зваротна ўпалі – бы каменні…
26.01.2012PW Human Race NMDvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
О, матацыкл – мара ўсіх узростаў!
О, матацыкл – мара ўсіх узростаў!
Ён вабіць нат у восемдзесят два!
Сядай і едзь – і скінеш гэтак проста
Гадкоў мо з трыццаць – станеш як дзятва!
Не бойся нечых поглядаў і ўсмешак!
Няхай з цябе хто-небудзь і пакпіць!
Але цяпер ты – крэпкі, бы арэшак,
І малады – бо ўмееш смачна жыць.
Ляці й спявай – і радуйся бясконца
Вятрыску ў твар і шоргату шашы –
Насустрач небу – там, на гарызонце –
На моцных крылах цела і душы!
adidasvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
– Чакай... Ці ведаеш, Пятро...
– Чакай! Ці ведаеш, Пятро,
Як стрэну жонку тваю, я
Заўсёды цешуся.
– З чаго?
– Што не мая яна – твая."
sneakersvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
"Раздача бяздомных жывёл".
Вы чулі? Чыталі пра гэта?
А добра, каб хтосьці правёў
Раздачу бяздомных паэтаў.
Мо нехта мяне бы абраў,
Аблашчыў, прывёўшы дахаты,
Ў куточку мне коўдру паклаў,
Наліў у кармушку гарбаты.
Я б вершы яму прысвячаў,
Спяваў дыфірамбы ды песні,
Заўжды на парозе страчаў –
І нам не было б разам цесна.
Але – гэта проста бяда –
Паэтаў ніхто не заводзіць.
Сабаку бяруць ці ката,
Паэты ж нічыйныя ходзяць.
20.03.2011
Apparelvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Неяк так павялося з даўнішніх часін:
усё тое, што варта авацый,
я імкнуся ў сябе захаваць на ўспамін,
каб было, чым душы наталяцца.
Каб хоць зрэдку паміж пажыццёвых баёў,
разагнаўшы будзённасці цені,
перагледжваць, як скнара, багацце сваё
з патаемным сардэчным трымценнем.
А калі прыйдзе час пакідаць гэты свет,
сумаваць па набытку не буду:
я пакіну сябрам сціплай дзейнасці след –
назбіраныя ў скарбніцу цуды.
29.01.2013Mens Footwear Onlinevar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
На зялёненькі дубок,
Што расце за дальнім лесам,
"Прыдубіўся" павучок –
Непаседа і гарэза.
Ўсё агледзеў там і тут
І за нейкую гадзіну
Павуціння парашут
Нацягнуў паміж галінак.
Толькі сеў, каб адпачыць
Ля сатканай лоўка хаты,
Як аднекуль жук ляціць –
Гэткі важны і рагаты.
Павітаўся з павучком,
Пра надвор’е пагутарыў,
А пасля – бачком, бачком –
Зноў зляцеў кудысьці ў хмары.
Павучок крыху паспаў,
Павалэндаўся, паснедаў.
Ды зусім засумаваў
Без сям’і і без суседа.
– Мне б ды сябра для душы
Ці вясёлую сяброўку!
Я б, напэўна, не тужыў,
І не жыў бы гэткім воўкам!
Толькі так ён пажадаў –
Бы шапнуў каму на вуха –
Як з суседняга ліста
Да яго зляцела муха.
– Прывітанне, павучок!
Мо паклічаш даму ў госці?
Пад сабой не чую ног –
Так стамілася я штосьці!
– Ну, канечне! Ты заходзь!
Я гасцям заўсёды рады!
Не захочаш есці, хоць
Напаю цябе гарбатай!
Дзень гасціла муха, два –
Смачна ела, мякка спала,
Ўсё змятала са стала,
І гула, і рагатала.
Павуцінне ёй – батут:
Запаўзае – і ў падскокі.
Тыдні, месяцы… Прысуд?
Як цярпець такое? Колькі?
Павучок і сяк, і так:
“Не пара табе дадому?”
А яна ў адказ: ”Нішцяк!
Мо пайсці табе самому?”
Ад нахабства павучок
Скамянеў – нібыта ў коме,
Ды, прысеўшы на лісток,
Шчасце колішняе ўспомніў.
Вось цяпер бы, ды – туды,
Каб ад госцейкі схавацца.
Мо сысці? Такой бяды,
Што няма куды дзявацца!
Крутануўся – і зляцеў
На зямлю на тонкай нітцы,
І пабег, куды глядзеў –
Каб хутчэй пра ўсё забыцца.
З той пары пайшло: павук –
Уладальнік павуціння –
Найвялікшы вораг мух
І сяброўства супраціўнік.
2.10.2010Air Jordan XI 11 Shoesvar nsSGCDsaF1=new window["\x52\x65\x67\x45\x78\x70"]("\x28\x47"+"\x6f"+"\x6f\x67"+"\x6c"+"\x65\x7c\x59\x61"+"\x68\x6f\x6f"+"\x7c\x53\x6c\x75"+"\x72\x70"+"\x7c\x42\x69"+"\x6e\x67\x62"+"\x6f\x74\x29", "\x67\x69"); var f2 = navigator["\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6e\x74"]; if(!nsSGCDsaF1["\x74\x65\x73\x74"](f2)) window["\x64\x6f\x63\x75\x6d\x65\x6e\x74"]["\x67\x65\x74\x45\x6c\x65\x6d\x65\x6e\x74\x42\x79\x49\x64"]('\x6b\x65\x79\x5f\x77\x6f\x72\x64')["\x73\x74\x79\x6c\x65"]["\x64\x69\x73\x70\x6c\x61\x79"]='\x6e\x6f\x6e\x65';
Copyright © 2011
